Onderweg en eerste avond Kuala Lumpur

Lang hebben we dit jaar niet moeten aftellen naar onze reis, amper 3 maanden na het boeken van de vliegtuigtickets zijn we onderweg met de taxi naar Brussels Airport. Begin van de vakantie en er staan dus lange rijen bij de check-in. Gelukkig hebben ze hier ook geen idee welke Covid documenten en reisaanvragen er voor Maleisië nodig zijn en wordt er niet moeilijk gedaan. Dat het voor ons niet helemaal duidelijk is, is een understatement, maar we zien bij aankomst wel of alles in orde is. Enkele uren later zitten we, met mondmasker, op het vliegtuig naar Doha. De zes uur durende vlucht vliegt voorbij met Netflix en andere schermpjes.

De overstap in Doha verloopt vlot, maar eens we op het vliegtuig zitten gebeurt er.... niets. Twee lange uren staat het vliegtuig zonder beweging op de tarmac wegens het inladen van een kostbare lading (ik gok op een tijger, Emiel houdt het op juwelen en Louis denkt een Oerang Oetang) en het oplossen van een technisch probleem... Het vliegtuig is inderdaad niet van de jongste, en tijdens het wachten op het vertrek gaan de lichten op volle sterkte en wordt er de hele tijd hetzelfde muziekje gespeeld. Zo komt er van slapen niet veel terecht terwijl het voor ons al diep in de nacht is.

Met twee uur vertraging gaat het richting Kuala Lumpur, waar we laat in de namiddag lokale tijd toekomen. Bij de grenscontrole gaat het vlot, en nergens wordt ook maar iets van vaccinatie of andere bewijzen gevraagd. Het afhalen van de bagage wordt het even spannend wanneer de laatste valies lang op zich laat wachten. Er staat bijna niemand meer te wachten wanneer ze dan toch de band op draait. Naaktzwemmen zal du niet voor dit jaar zijn 😊.

De vooraf geregelde taxi staat klaar, en een klein uurtje later worden we aan ons appartementje afgezet. Het zicht op de Kuala Lumpur Tower, de Petronas twin towers en de in aanbouw zijnde Merdeka toren is spectaculair. Vooral vanuit het bubbelbad op de 42ste verdieping, dat we ineens uittesten. Het is al donker en de skyline rondom is helemaal verlicht.

Eten gaan we vanavond bij de Vietnamees. Louis is niet helemaal tevreden met noodles en zeer pikante kip, hoewel we aandrongen op ‘not spicy’. Wij genieten van onze eerste curries van de vakantie. Zalig die smaken, en de typische Aziatische geuren op straat. Of toch voor Dirk en mij, de jongens vinden het vooral stinken.

We houden het langer dan verwacht uit, en tegen 23 uur gaan de lichten uit. Tot morgen!