Back in KL

Fris uitgeslapen en na uitgebreid douchen schuiven we laat op de morgen aan voor het ontbijtbuffet. De dag begint prima want zoals de jongens gevraagd hadden is er voor elk wat wils, en dat is zeer letterlijk te nemen. Westers, Indisch, Maleisisch, Chinees, alles kan. Zalig om zo te eindigen, we gaan het diverse eten missen!

We logeren net naast het centraal station van Kuala Lumpur en nemen de trein naar de Batu caves hindu tempels, even buiten de stad. Het openbaar vervoer is modern, met nieuwe en schone wagons. Het spitsuur is voorbij dus buiten hier en daar enkele mede toeristen is de trein leeg. Een ritje van een goed half uur later komen we aan. We lijken beter geacclimatiseerd dan de eerste keer in KL, en de jongens kijken niet meer op van het vuil en de basic streetfood kraampjes. Wat hier vooral onze aandacht trekt zijn de apen… Je kan hier overal bananen en ander fruit kopen om ze te voederen en omdat ze dat goed genoeg weten gedragen ze zich vrij brutaal naar mensen toe. Eén aap trekt fruit uit de handen van een kleine jongen, en Emiel die meestal de rugzak met water en iets te eten draagt krijgt de opdracht die goed te bewaken.

Het complex bestaat uit verschillende tempels, de ene al kleurrijker dan de andere. Telkens we binnen gaan moeten onze schoenen uit, en ze moeten ook buiten blijven staan ondervindt Emiel wanneer die de zijne uit schrik voor diefstal mee binnen wil nemen. Bij één van de tempels krijgen we een witte stip op ons voorhoofd en krijgen Louis en ik een bloem. We vermoeden dat ze denken dat hij een meisje is, en dat nu hij net tien centimeter van zijn haar heeft laten knippen…

De kathedraalgrot/tempel hoog in de kalkstenen rotsen is 400 meter lang en 100 meter hoog en te bereiken via 272 stijle kleurrijke trappen. Vrouwen mogen enkel binnen wanneer ze een broek of lange rok dragen. Hier wordt Louis tegen gehouden om zeker te zijn dat hij geen meisje in short is. Ook de trappen zijn het domein van de apen, en we nemen uitgebreid de tijd voor foto’s. Naast de trappen staat een indrukwekkend goudkleurig beeld van oorlogshod Murugan. De grotten zijn niet allemaal open, en zo indrukwekkend vinden we de kathedraalgrot eigenlijk niet. Ik zag foto’s waarop de vele altaren in allerlei kleuren zijn geverfd maar dat moet al even geleden zijn. Nu is de verf vervaagd, ook hier is het redelijk vuil, en er zitten geen apen maar tientallen hanen binnen.

We nemen de trein terug richting centrum en stappen over op een bovengrondse metro richting Petronas torens, de hoogste twin towers ter wereld. We kunnen kaartjes bemachtigen voor het voorlaatste bezoek aan de torens vandaag. We gaan iets eten en even winkelen in het grote winkelcentrum aan de voet van de torens voor we de lift naar de 42ste verdieping nemen. Hier kunnen we op de brug die de twee torens met elkaar verbindt. Het begint zacht te regenen, gelukkig is het zicht nog vrij goed. Het bezoek is strak georkestreerd en na 10 minuten gaat het naar de 86ste verdieping op meer dan 300 meter hoogte. Het onweert nu hevig, prachtig om de bliksem op deze hoogte in de donkere lucht te zien. Louis vindt het maar niets dat de torens merkbaar heen en weer gaan in de wind. Na nog eens een kwartiertje staan we opnieuw veilig op de grond.

Emiel merkt op dat Maleisië nog altijd een Nederlandse kolonie lijkt, de meeste westerse toeristen blijken noorderburen te zijn. Velen maken een korte stop in KL om dan naar Indonesië te reizen.

Het is spitsuur en we nemen de bomvolle metro (aan thuiswerk doen ze hier precies niet al te veel) terug naar het hotel, waar we tot laat zwemmen in het zwembad op de hoogste verdieping met zicht op de naburige wolkenkrabbers.